“Crocefisso” di Adele Libero
Ma t’arricuorde chillu crocefisso,
ca steve proprio llà, areto ‘o vico?
Era assaje bello, ma tutto slavato,
‘o culore inta ‘a pioggia era juto.
…
Però ‘a ggente passava e priava,
facennese ‘o segno d’a croce.
Pure chi aveva appena arrubbato,
appicciava a Ddio ‘na luce.
…
‘A matina a juagliona veneva,
doppo ‘a notte passata vennenno
chella vocca assaje bella e carnale,
e chiagnenno purtava ‘nu fiore.
…
Tutto ‘o vico ‘o vuleva assaje bene,
ll’e purtava e lumine e preghiere,
ma nu juorno ‘na machina nera
‘o pigliaje proprio ‘e faccia e curreva.
…
‘O pigliaiene comme segno ‘e destino,
e nisciuno accunciaje ‘o crocefisso,
e ‘o vico restaje cchiù niro,
senza Dio, senza luce, nun è isso !!
